Artikelen |
De wachtlijsten in ziekenhuizen nemen toe. In juli waren er maar liefst 180 duizend tot 200 duizend uitgestelde operaties, maar sindsdien neemt ook het aantal coronapatiënten weer toe. En dat levert problemen op, want sommige patiënten moeten zo lang wachten dat een relatief eenvoudige aandoening verandert in een complexe zorgvraag. Maar hoe bepaalt een ziekenhuis de prioriteit van iedere patiënt?
Ieder ziekenhuis bepaalt zelf welke patiënt er aan de beurt is. Die planning wordt gemaakt door een team van medisch specialisten. Jaap Bonjer, hoofd chirurgie in het Amsterdam UMC, is onderdeel van zo’n team en bespreekt wekelijks met zijn collega’s welke patiënten er op de planning komen voor een behandeling. “De zorg die we binnen zes weken willen leveren aan kwaadaardige afwijkingen halen we altijd. Andere behandelingen stellen we uit. We kijken hoezeer een patiënt lijdt en wat de gevolgen zijn van het uitstel van de behandeling. Op de wachtlijst voor het Amsterdam UMC staan inmiddels zevenduizend mensen, waaronder vijftienhonderd kinderen.”
Door het personeelstekort kunnen operatiekamers vaak maar op 70 tot 80 procent van hun capaciteit draaien. “Het kan helaas gebeuren dat iemand al sinds het begin van de pandemie onderaan de wachtlijst bungelt.” Voordat er sprake was van de coronapandemie stonden er in Nederland 14 duizend zorgvacatures open. De verwachting is dat dit er volgend jaar maar liefst 75 duizend zijn. “Door het tekort aan personeel kunnen we ook minder praktijkbegeleiding bieden aan nieuwe aanwas”, aldus Bonjer.
In april 2020 is er een zogenoemde urgentielijst opgesteld voor de gewenste behandeltermijn van duizenden planbare ingrepen. Daar staat bijvoorbeeld in dat een pacemaker binnen twee weken geplaatst moet worden en dat een borstverkleining binnen drie maanden moet plaatsvinden. “Deze termijnen komen uit het begin van de coronacrisis. Ze zijn te optimistisch en worden niet meer gehaald. Je moet kijken naar de patiënt achter de behandeling. Eerst kijken we naar iemands fysieke conditie, vervolgens kijken we ook of iemand bijvoorbeeld ook een baan heeft of mantelzorger is. Deze factoren spelen ook mee in de urgentie van iemands behandeling.”
Ook bij kinderen wordt ieder dossier apart bekeken. Zo krijgen afwijkingen die de ontwikkeling van een kind kunnen beïnvloeden voorrang. Dat wil overigens niet zeggen dat kinderen eerder aan de beurt zijn dan volwassenen.
Auteur; redactie